Daar gaat een zaaier. Rustig en stil loopt hij over de harde, kale rotsen. Hij draagt aan zijn heup een mand met daarin zaad. Telkens gaat zijn hand in de buidel en strooit hij. Zal van dat werk iets terechtkomen?
Wij mogen Gods Woord lezen en horen. In onze kerkdiensten klinkt een Schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Maar als het erop aankomt, is de bodem van ons hart even hard en onvruchtbaar als de rotsgrond in Israël. Toch is en blijft de boodschap van het Woord waar: de vrucht van dat handjevol zaad zal ruisen als de Libanon. Het Woord dat tot ons komt, zal niet ledig wederkeren, maar zal doen wat de grote Zaaier behaagt.
